Wonderlijk herstel na ziekte Cherry-Mae

Het liefst delen we succesverhalen over hoop, educatie en ontwikkeling en foto’s van stralend lachende sponsorkinderen. Maar de dagelijkse praktijk van ons werk op de Filipijnen is helaas anders. In de duistere sloppenwijken van Cebu City leeft Cherry-Mae onder toeziend oog van haar zorgzame oma. Al op jonge leeftijd heeft ze geen contact meer met haar moeder. Op haar zesde jaar is Cherry-Mae opgenomen in het kindontwikkelingsprogramma van Pasuk. Inmiddels is ze zeventien, echter door haar mentale achterstand zit het meisje slechts op groep-7 leerniveau.

Na supertyfoon ‘Odette’, waarbij we het huisje van Cherry-Mae hebben mogen herstellen, is het meisje opeens zienderogen achteruitgegaan. De alarmbellen zijn gaan rinkelen toen eind maart haar voeten opzwollen, haar gewicht afnam en ze een ernstig verzwakte indruk maakte. We zijn dankbaar dat we Cherry-Mae, door middel van het Pasuk ‘Special Care’ programma, snel medische hulp konden bieden. Een ziekenhuisopname is voor gezinnen in de sloppenwijken doorgaans onbetaalbaar.

De opluchting die er leeft als Cherry-Mae in het ziekenhuis is opgenomen, wordt overschaduwd door een nieuwe uitdaging. De tiener accepteert geen zorg. Ook niet als de artsen tuberculose vaststellen. Het is van groot belang dat Cherry-Mae haar medicatie inneemt en gezonde voeding nuttigt. Daar sta je dan, als Pasuk-team. Alles is geregeld en het zieke sponsorkind accepteert de medische hulp niet. Sterker nog, zonder instemming van het ziekenhuis hebben oma en Cherry-Mae het ziekenhuis verlaten en zijn ze teruggaan naar de kleine ‘woning’ in de sloppenwijk. Daar treffen we Cherry-Mae aan op haar vloermatje – graatmager en lusteloos.

Onbegonnen werk? Nee, zeker niet! Het lot van onze sponsorkinderen ligt niet enkel in de handen van humanitaire inspanning, geld en hulp. We mogen in deze situatie ons hoofd en hart opheffen naar omhoog – naar God, waar onze hulp vandaan komt. Zal voor de Heere iets te wonderlijk zijn?

In de periode die volgt is Cherry-Mae meerdere keren het ziekenhuis in- en uitgegaan. De onderzoeken verlopen hierdoor zeer moeizaam. Een onwillig kind voorzien van sondevoeding en bloedtransfusie is een grote uitdaging. Het vergt wijsheid, geduld en liefde om haar duidelijk te maken dat het innemen van de medicatie zeer noodzakelijk is voor herstel.

Wonderlijk genoeg lijkt ze dit steeds meer te gaan begrijpen en nemen haar huil- en schreeuwbuien af. Het Pasuk-team regelt iedere dag voor haar goede voeding en Cherry-Mae belooft de medicatie in te nemen. Wat onmogelijk scheen, blijkt toch te gebeuren: Cherry-Mae begint op te knappen. Wat een vreugde om te zien dat de Heere een verhoorder is van gebeden. We werden in deze situatie sterk bepaald bij Psalm 10, waar de Heere Zijn bijzondere zorg belooft aan de wees: "U ziet het wel, want U aanschouwt de moeite en het verdriet, opdat men het in Uw hand geeft; Op U verlaat de arme zich, U bent een Helper van de wees" (Ps. 10:14).

De medicijnen in combinatie met goede voeding maakt dat het stapje voor stapje beter mag gaan. Zelfs zo goed dat Cherry-Mae op 23 april mee kon doen met het zaterdagprogramma. Dit vult ons hart met grote dankbaarheid. Alle eer aan God!

Dankpunten
- We zijn dankbaar dat Cherry-Mae nu de medicatie aanvaart
- We zijn dankbaar voor de donaties voor het betalen van medische zorg voor kinderen, zoals Cherry-Mae

Gebedspunten
- Dat Cherry-Mae de Heere Jezus mag leren kennen als haar persoonlijke Redder en Verlosser
- Dat Cherry-Mae volledig zal herstellen van de tuberculose