Op zaterdag 20 augustus ontvingen we het zeer droevige bericht dat Pasuk scholier Cherry Mae is overleden aan de gevolgen van tuberculose. Ze is slechts 17 jaar oud geworden. Cherry Mae heeft ruim elf jaar ondersteuning mogen ontvangen van Pasuk Foundation. Het overlijden van Cherry Mae betekent een grote schok voor onze projectdirecteuren Russel en Nenette, die haar zo trouw en intensief hebben begeleid. Ook de hele Pasuk staf, alle sponsorkinderen en de vrijwilligers van Pasuk Foundation in Nederland voelen zich diep verslagen. De afgelopen maanden hebben we op grote afstand intens meegeleefd en zorgvuldig meegedacht over de beste zorg voor Cherry Mae. Ze was echt het zorgenkindje van ons project en verwierf daarmee een bijzonder plekje in ons hart en in onze gebeden. We zullen Cherry Mae nooit vergeten.
Reactie Russel Villafuerte
"Als projectdirecteur hebben alle Pasuk scholieren een speciaal plekje in mijn hart. Maar met Cherry Mae was ik extra vertrouwd, omdat ze al zolang meedraaide in het Pasuk programma. Ze was een meisje dat niet zoveel deelde over haar gevoelens. Ze gebruikte niet veel woorden, daarentegen spraken haar ogen boekdelen. We merkten aan haar dat ze sterk hunkerde naar ouderlijke liefde en ontferming. Als vader kan ik het me niet voorstellen hoe moeilijk het moet zijn geweest voor Cherry Mae om op te groeien zonder de zorg van haar ouders. We danken God dat de oma van Cherry Mae de verantwoordelijkheid en verzorging van Cherry Mae op zich nam.Ik zal me altijd de lieve glimlach herinneren, als ze me luid begroette met "Pastor!". Dan legde ik mijn hand op haar hoofd en vertelde haar hoeveel de Heere Jezus van haar houdt en dat wij ook van haar houden. Cherry Mae klampte zich dan vast aan mijn benen, zoals mijn eigen kinderen dat doen. Het is erg verdrietig dat we haar moesten verliezen. Prijs de Heere voor alle mooie herinneringen, die we voor altijd in ons hart zullen bewaren".
Tuberculose
20 augustus start als een heel gewone zaterdag. Deze week geen zaterdagprogramma zodat het Pasuk team de tijd heeft om op adem te komen na een intensieve vakantiebijbelweek. Op het project wordt al een tijdje een bekend gezicht gemist: het plekje van Cherry Mae is leeg. Al enkele weken verblijft ze ernstig verzwakt thuis. De tuberculose heeft de kop weer in al zijn felheid opgestoken. Het is van levensbelang dat ze trouw de voorgeschreven medicatie slikt. Echter, ze weigert, haar vastberadenheid lijkt sterker dan ooit. Geen enkele consequentie, belofte of liefdevol advies hebben haar op andere gedachten kunnen brengen. De liefdevolle handreiking van de staf van Pasuk lijken op niets uit te lopen. Dit schuurt en steekt in de harten van degene de haar lief hebben en de kritieke ernst van haar situatie helder inzien. Er was zo’n mooi plan, het leek zo goed te gaan. Dit is de realiteit waar de Pasuk staf mee te maken heeft, alles te hebben gegeven maar tegen een muur van weerstand open. We kunnen als kind-ontwikkelingsorganisatie nog zulke prachtige plannen maken, maar de rauwe praktijk in de duistere sloppenwijken, waar armoede en duisternis heerst, is weerbarstig. In deze zorgelijke situatie zijn er slechts lege handen die opgeheven mogen worden tot God die “Zijn oor tot ons neigt” als we bidden. Daar, aan Zijn troon van genade, is dit dierbare Pasuk kind vele malen gebracht. Het kind dat al zo lang aan de zorg van Pasuk is toevertrouwd.
Verdriet
Deze ogenschijnlijk gewone zaterdag krijgt een ruwe omwenteling door diep verdrietig nieuws uit één van de kleine huisjes in de sloppenwijk. Cherry Mae heeft het tijdelijke met het eeuwige moeten verwisselen. Ze is niet meer, overleden aan de gevolgen van tuberculose. We ontvingen het bericht later die avond van haar moeder, waar ze onlangs weer een tijdje bij woonde. Het verlies van Cherry Mae heeft grote impact op iedereen die betrokken is bij Pasuk Foundation, zowel in Cebu City als in Nederland. Elf jaar lang mocht Cherry Mae onderdeel zijn van de Pasuk familie. Er is veel in haar geïnvesteerd, zowel op onderwijskundig als medische gebied. Bovenal is het zaad van Gods Woord gestrooid. Keer op keer heeft ze mogen horen van de Heere Jezus, Die kwam voor zondaren en dat er ook voor haar redding mogelijk was. We mogen het dan ook aan de Heere overgeven. De achterliggende periode heeft Cherry Mae een bijzonder plaatsje verworven in vele harten. Juist omdat ze zoveel zorg en maatwerk nodig had. Haar buitengewoon verdrietige omstandigheden laten zien hoe urgent de nood is onder de kinderen van Cebu City. Het laat ons opnieuw zien hoe belangrijk is dat Gods liefde, Zijn heerlijk Evangelie van redding en genade doordringt in de kinderharten, zolang zij nog in leven zijn.
Afscheid
In een van de smalle straatjes van Cebu City staat een klein kapelletje. De Filipijnse bevolking is overwegend katholiek. Dit zien we duidelijk terug op momenten als deze. Het kapelletje, waar het lichaam van Cherry Mae ligt opgebaard, is rijk gevuld met beelden en kaarsen. Toch mag op 22 augustus in het gedruis van de stad onze projectdirecteur Russel, samen met de Pasuk kinderen, afscheid nemen van Cherry Mae. Deze ingrijpende gebeurtenis is een mogelijkheid om de kinderen er nogmaals aan te herinneren hoe tijdelijk het leven is. Het Evangelie mocht klinken, zomaar in de open lucht, waar voorbijgangers het kapelletje passeren en straatkindertjes met bruine nieuwsgierige ogen kijken en luisteren naar de boodschap van Russel. Het zaad mocht opnieuw gestrooid worden, en het is ons gebed dat er kinderen geraakt worden en getrokken zullen worden uit de duisternis tot het wonderbare licht. Dat zij de Heere Jezus persoonlijk mogen leren kennen als hun Zaligmaker en Koning. Want Hij alleen is de Weg, de Waarheid en het Leven.